راهبردهای برنامه ریزی منطقه ای
هیل هوریس هلندی، واضع راهبردهای آمایش منطقه ای است. وی راهبردهای آمایش منطقه ای را به صورت زیر بیان می دارد:
- کنترل کلانشهرها (ساماندهی)
- کنترل محورهای توسعه.
- فعال ساختن مراکز درجه ۲ (شهرهای میانی)
- فعال ساختن نواحی عقب افتاده.
از نظر وی عوامل مؤثر بر یک منطقه عبارت اند از:
- نیروهای سیاسی و تصمیم گیرنده
- مزیتهای اقتصادی.
- توزیع فضایی منابع.
هیل هوریس مناطق را به صورت زیر طبقه بندی می کند
- مناطق دارای منابع غنی (معادن، مناظر و آب و…)
- مناطق کشاورزی.
- مناطق صنعتی.
هدف های برنامه ریزی منطقه ای از درون منطقه نشأت می گیرد، اما راهبردهای برنامه ریزی منطقه ای در ارتباط با برنامه های ملی تعیین می گردند. بنابراین تعادل برنامه ریزی و روابط بین مناطق گوناگون باید در مقیاس برنامه ملی مشخص گردد. بدین ترتیب راهبردهای برنامه ریزی منطقه ای، مبتنی بر ساختار و نظام برنامه های ملی است. راهبردهای مهمی که در برنامه ریزی منطقه ای ملاک عمل قرار می گیرد به شرح زیر است:
- راهبرد قطب رشد و مراکز رشد.
- راهبرد شهرهای کوچک و میانی.
- راهبرد شهرهای جدید.
- راهبرد توسعه مناطق عقب مانده.
- راهبرد تخصیص منابع.
- راهبرد برتری های نسبی.
- راهبرد تعادل بخشی به سازمان فضایی کشور.
- راهبرد ایجاد عدم تمرکز در تصمیم گیری ها بویژه در زمینه توسعه منطقه ای.
- راهبرد جذب تکنولوژی و سرمایه گذاری.
- راهبرد توسعه صنعت توریسم و بازتاب فضایی آن.
- راهبرد رعایت مسائل زیست محیطی و دستیابی به توسعه پایدار در سرزمین.
مباحث آموزشی شهرسازی | کارشناسی ارشد شهرسازی | برنامه ریزی منطقه ای
منبع: جزوه سیر اندیشه ها در شهرسازی و مبانی برنامه ریزی شهری ، منطقه ای و مدیریت شهری کیمیا فکر بزرگ
انتشار مقاله راهبردهای برنامه ریزی منطقه ای با ذکر منبع بلامانع است.
دیدگاهتان را بنویسید