تجارب جهانی شهرهای جدید
در کشورهای مختلف جهان شهرهای جدید سیاسی، معدنی، نفتی، صنعتی و سرریزپذیر احداث شده است که هدف اصلی از احداث آنها جذب سرریز های جمعیتی ، کنترل رشد جمعیتی و کالبدی ، تمرکز زدایی و ساماندهی فضایی مادر شهرها، ارائه مسکن و توسعه ناحیه ای بوده است.
کشورهای اروپایی
نظریه شهرهای جدید که بر اساس نظریه باغشهر به وجود آمده، از کشور انگلستان شروع شده است.
احداث شهرهای جدید در انگلستان بر طبق دو طرح ابرکرامبی و کمیسیون ریت انجام شده است.
شهرهای جدید انگلستان به وسیله شرکت های عمران و زیر نظر دولت ساخته می شوند.
بنیانگذاران باغ شهرهای فرانسه جورج بینوت لوی، جولز زیگفرید و جورج رایسلر هستند. (الگوی ترقی گرا)
در سال ۱۹۱۹ طرح شهرک های اقماری در اطراف پاریس اجرا شد. گروهی به نام پدرگرایان در دهه ۱۹۲۰ نظریه باغ مسکن را مطرح کردند ، که هدف اصلی از آن توسعه باغ مسکن ها در پروژه های برنامه ریزی شهری بود.
در آلمان ، در اوایل قرن بیستم دو راهبرد برای شهر های بزرگ مطرح شد:
اولین راهبرد بر تمرکز زدایی، جذب مازاد طبقات کارگر و جمعیت نواحی داخلی شهرهای شلوغ به حومه های پیرامونی استوار بود. این راهبرد شکل دهی حومه ها انتقال صنایع به بیرون از شهرها را در نظر داشت.
دومین راهبرد بر توسعه شهرهای مهاجرنشین تأکید داشت که مبتنی بر عدم تشویق مردم در مهاجرت از روستا به شهرهای بزرگ بود.
والتر کریستالر در سال های ۴۲-۱۹۴۰ جنبه های فنی ساختار فضایی مطلوب و چهارچوب اداری جدید را عنوان نمود. او نظریه مکان مرکزی خویش را بر اساس استقرار نظم فضایی در مفاهیم جدیدی مانند توزیع کالا، وجود مراکز اداری و شبکه راه ها و ارتباطات ارائه داد. کریستالر بر دهکده به عنوان سکونتگاه پایه تأکید داشت.
شهرهای جدید در دانمارک در سال ۱۹۴۹ با طرح دست گشوده در پیرامون کپنهاگ برای تمرکز زدایی یکپارچه و توسعه ناحیه ای مادر شهر به کار گرفته شد.
کشورهای امریکایی
اولین تجربه شهر جدید در کشور امریکا به شهر جدید رادبرن و نیوجرسی بر می گردد.
در امریکای لاتین شهرهای جدید بیشتر بصورت قطب های رشد برای توسعه ناحیه ای احداث شده اند؛ مثلاً پایتخت جدید برزیل (برازیلیا) که ساخت آن جنبه سیاسی داشت. لوسیو کوستا معمار برجسته برزیلی، طراح برازیلیا است.
کشورهای سوسیالیستی
در کشور شوروی سابق ، اهداف اسکان در سطح ملی بر سیستم یکپارچه و متمرکز با برنامه ریزی بلند مدت و جامع اقتصادی ، اجتماعی و کالبدی استوار بود.
کشورهای آسیایی
شهرهای جدید در کشورهای مختلف آسیا به طور وسیعی احداث شده اند. مهمترین نقش اینگونه شهرها در آسیا عبارت است از تمرکز زدایی از مادر شهرها و شهرهای بزرگ، جذب سرریز های جمعیتی، ارائه مسکن، ساماندهی فضایی مادر شهرها، اسکان شاغلان بخش صنعت، توسعه ناحیه ای و کاهش زاغه ها.
ژاپن پس از جنگ جهانی دوم برای بازسازی کشور از تجربه های اروپا درباره جابجایی و سرریز جمعیت شهری استفاده می کند و بر این اساس طرح «توکیوی بزرگ» را که به صورت شهرهای جدید بریتانیایی با کمربند سبز و نیز در قالب بنای چند شهر جدید اقماری به شیوه سوئدی است ارائه و اجرا می کند.
هدف از ایجاد شهرهای جدید ژاپن تمرکز زدایی اداری، جذب سرریزهای جمعیتی و هویت عملی شهرهاست.
مباحث آموزشی شهرسازی | کارشناسی ارشد شهرسازی | برنامه ریزی شهری | طراحی شهری
منبع: جزوه مباحث عمومی شهرسازی ایران کیمیا فکر بزرگ
انتشار مطلب ” تجارب جهانی شهرهای جدید ” ذکر منبع و دادن لینک بلامانع است.
دیدگاهتان را بنویسید