مقاله شهرسازی توانایی اجتماعی پایه ای برای توسعه شهری و منطقه ای
فرایند توسعه شهری و منطقه ای دارای جنبه های نظری متعددی است که بر پایه آنها عامل های گوناگون دخیل در این فرآیند مطرح می گردد. کلیه این نظریه ها بر این باورند که شهر یا منطقه توسعه یافته به سبب برخوردار نبودن از کارکردهای این عامل، عقب مانده تر از شهر یا منطقه توسعه یافته می باشد. در حالی که احتمال دارد در عقب ماندگی یک جامعه نیز مزیتی نهفته باشد.
برای شهرها یا منطقه های دارای سطح پایین بهره وری، این امکان وجود دارد که از طریق جذب فن آوری پیشرفته تولید از ناحیه های توسعه یافته تر ، فرآیند رسیدن به سطح آنها را آغاز کنند. شرط لازم تحقق پدیده رسیدن وجود میزان میزان کافی توانایی اجتماعی است .
در دو جامعه با توانایی اجتماعی متفاوت، جامعه با توان بالاتر رشد سریع تری خواهد داشت: اما سرانجام هر دو جامعه به سوی نقطه همگرایی میل خواهند کرد. توانایی اجتماعی هر شهر بر دوعامل اساسی توان همگرایی به شکل توان تبادل فضایی ومزیت اجتماعی درقالب سطح سرمایه انسانی استوار است. این مقاله می کوشد با استفاده از نتایج مورد پژوهی ها در مورد پدیده توسعه شهری درکشور، مقوله های فوق را مورد تجزیه و تحلیل قرار دهد.
دیدگاهتان را بنویسید