مفهوم شهرگرایی
مفهوم شیوه زندگی را ابتدا ویدال دولابلاش به کار گرفت و آن را وارد مباحث جغرافیایی کرد. به عقیده او مفهوم شیوه زندگی در تأمین زندگی از طریق شکار، ماهیگیری، رمه گردانی و اشکال مختلف کشاورزی خلاصه می شد و تحت تأثیر ویژگی های محیطی قرار می گرفت. بعدها لوئیز ورث در مقالهای این مفهوم را با عنوان « شهرگرایی، شیوه زندگی» مطرح ساخت که با گذشت نیم قرن هنوز هم در کانون مباحثات شهری قرار دارد. گفتنی است که این مفهوم به وسعت یابی قلمروهای جفرافیای شهری امکان بیشتری بخشیده است.
شهرگرایی را می توان از شیوه زندگی ساکنان شهر تشخیص داد. میزان جمعیت، تراکم جمعیت و ناهمگنی جمعیت در یک حوزه شهری، در روابط میان افراد و افزایش شرایط تفکیک مردم مؤثر است و در نهایت به « جدایی گزینی» گروه های مردم در شهر می انجامد. این تفسیر از شهرگرایی، به تعریف لوییز ورث که شهر را به عنوان محل شیوه زندگی خاص می شناسد بسیار نزدیک است.
می توان گفت شهرگرایی، با تغییراتی در ارزش ها، رسوم اخلاقی، آداب و رسوم و رفتارهای جمعیتی همراه است. این مفهوم از شهرگرایی، در تحقیقات روانشناسی اجتماعی مردم شهر اعتبار بسیار دارد.
به طور کلی، شهرگرایی در مفهوم وسیع آن، به همه ویژگی های سیاسی، اقتصادی و اجتماعی شیوه زندگی شهری اطلاق می شود و برخلاف شهرنشینی، یک فرایند رشد شهری نیست، بلکه مرحله نهایی و نتیجه شهرنشینی محسوب می شود.
پنج ویژگی شهرگرایی عبارت است از
۱ـ قراردادهای الزام آور اجتماعی
۲ـ سهل گیری
۳ـ بیگانگی
۴ـ گمنامی
۵ ـ رفتار منحرفانه
منبع: جزوه سیر اندیشه ها در شهرسازی و مبانی برنامه ریزی شهری ، منطقه ای و مدیریت شهری کیمیا فکر بزرگ
انتشار مقاله با ذکر منبع بلامانع است.
دیدگاهتان را بنویسید