مقاله شهرسازی تدوین شاخص های شناسایی بافت های ناکارآمد
چکیده:
سیستم پویـای شهر پیوسته در حـال تغییر و تحول است و در این میـان، با گـذشت زمان مشکلاتی مانند فقـر، بـیسازمانی، آلودگیهای محیطی و… چهره برخی نقاط شهر را دگرگون ساخته و رنگ و بویی متفاوت از گذشته که نشانههایی از افول و زوال را در بر دارد بر آنها مینشاند. مسألهای که امروزه با آن روبرو هستیم، شناسایی اینگونه بافت های شهری است که از چرخه متصل با شهر خارج و تبدیل به بافت هایی ناکارآمد شدهاند.
روش تحقیق مورد استفاده در این پژوهش توصیفی- تحلیلی است؛ ضمن آنکه تلاش میگردد از طریق مطالعه اسناد ارایه شده از سوی ارگانهای مسئول و منابع کتابخانهای، جستجوی اینترنتی و مصاحبه با مسئولین آشنا با موضوع تحقیق مطالب لازم گردآوری شده و سپس با نگاهی کارشناسانه به بررسی آنها پرداخته شود و در نهایت با استفاده از اصول شاخصسازی، شاخصهایی برای شناخت بافتهای شهری ناکارآمد تدوین گردد.
نتیجه آنکه، در کشور ایران، بافت های ناکارآمد در دو دسته بافتهای فرسوده و سکونتگاههای غیر رسمی بررسی شده که برای هر یک شناسههایی تعیین گردیده که شاید در برخی موارد جامع نبوده و نیازمند اصلاحاتی باشند؛ ولی بهتر آن است که شاخصهایی برای شناسایی بافت های ناکارآمد شهری به کار رود که دیدی همه جانبه نسبت به مسایل شهری داشته و از جداسازی انواع بافت های شهری ناکارآمد اجتناب گردد.
همچنین باید تمام انواع بافت های تاریخی، صنعتی، محدودههای تجاری متروکـه و… به عنوان بافت های ناکـارآمد تلقی شده و به صورت یکپارچه برای آنها تصمیمگیری شود. ضمن آنکه، شاخصها باید به گونهای تنظیم شوند که با ارایه میزانی برای سنجش، ابهامات ممکن را به حداقل رسانند.
دیدگاهتان را بنویسید