مقاله شهرسازی جایگاه میراث فرهنگی در توسعه پایدار شهری
آثار تاریخی و فرهنگی با دو کارکرد متعارض یعنی حفاظت و استفاده روبهرو هستند. از ایننظر موضوع چگونگی استفاده از میراث فرهنگی به یکی از مباحث و مسائل مهم در عرصه برنامه ریزی شهری و منطقه ای تبدیل شده است. در این راستا رویکرد « توسعه شهری پایدار » مناسب ترین رویکردی است که می تواند میان حفاظت و استفاده از میراث فرهنگی آشتی و تعادل برقرار سازد.
رویکرد نوین در شهرسازی معاصر جهان با نوعی باز اندیشی در مفهوم میراث فرهنگی به عنوان « ثروت ملی » و عنصر « هویت جمعی » همراه است و برنامه ریزی و مدیریت میراث فرهنگی به عنوان رشته ای مستقل در برنامه ریزی شهری و منطقه ای جای خود را بازکرده است.ازجمله،تمایزی میان حفاظت ایستا و حفاظت پویا از میراث فرهنگی پدید آمده است. در کشور ما ایران، موضوع حفظ و بهره برداری از میراث فرهنگی اولا بر رویکرد سنتی یعنی حفاظت ایستا استوار است و ثانیا از ابزارهای مناسب برای حفظ و بهره برداری پایدار بی بهره است.
در سالهای اخیر، به ویژه در برنامه سوم و چهارم توسعه کشور، گام های تازه ای در راه بهبود برنامه ریزی و مدیریت میراث فرهنگی برداشته شده است. از جمله، اقداماتی در راستای تلفیق حفاظت میراث فرهنگی با برنامه های توسعه اقتصادی-اجتماعی و افزایش نقش ارزش های فرهنگی در طرح های کالبدی و گردشگری صورت گرفته است.
برخی از راهکارهای اجرایی در بهبود برنامه ریزی و مدیریت میراث فرهنگی عبارت اند از: تدوین و انتشار مستمر فهرستها و نقشه های میراث فرهنگی در مقیاس های مختلف فضایی، طبقه بندی آثار فرهنگی از منظر آمایش سرزمین، اقدام همه جانبه برای تعیین حریم آثار، تدوین معیارهای استفاده پایدار از میراث فرهنگی، و بهرهگیری جدید از آثار و فضاهای کهن در برنامه ریزی فضایی.
دیدگاهتان را بنویسید