نظریه های ساخت شهر | ساخت ستاره ای شکل شهر
نظریه مناطق متداخل ارنست برگس نشان دهنده حالت های یک شهر ساکن و ثابت نیست، بلکه در بیشتر موارد به علت رشد و توسعه شهر، متحرک و غیر ثابت به نظر می رسد. توسعه شهر نیز ممکن است به دو صورت انجام شود:
- توسعه شهر از اطراف خود
- توسعه شهر از طریق عمل تمرکز در داخل آن
در مورد امواج انتقالی یا حرکت جمعیت، کارخانه ها، تأسیسات و سازمان های شهری به اطراف شهرها، سطوح شهری یکسان عمل نمی کند، زیرا از جهات مختلف شهر، رسیدن به مرکز شهر به یک اندازه صورت نمی گیرد و از لحاظ توده های آب، پرتگاه ها، تپه ها، شیب های تند و دیگر عوامل ناهنجار طبیعی، موانعی ایجاد می شود که احداث ساختمان های شهری را با مسایل و مشکلاتی مواجه می کند، یا باعث افزایش هزینه لازم برای ساخت آن ها می گردد.
مسیرهای حمل و نقل، خیابان ها، خطوط آهن و بزرگراه ها تحت تأثیر عوامل نامنظم و ناهنجار طبیعی در شهرها و اطراف آن ها ساخته می شوند. این راه ها معمولاً در شکل شعاعی به وجود می آیند و تعداد محدودی نیز به حداکثر ظرفیت و کشش واقعی می رسند. در طول این راه ها سطح تراکم بیش از راه های شعاعی کم ظرفیت گسترده می شود و وسعت می یابد، به عبارت دیگر امکان دستیابی به مسیرهای حمل و نقل، میزان تراکم را در سطوح شهری افزایش می دهد و زمین های شهری با داشتن امکانات وسیع حمل و نقل، نسبت به دیگر زمین ها ارزش بسیاری پیدا می کند.
به همراه دگرگونی هایی که در نتیجه عملکرد امکانات حمل و نقل در سطوح شهری مشاهده می شود، شکل دایره ای مناطق متحدالمرکز، نظریه ارنست برگس، تعدیل می یابد و به شکل شعاعی یا ستاره ای در می آید و توسعه شهر، ساختار ستاره ای به شهر می بخشد.
مباحث آموزشی شهرسازی | کارشناسی ارشد شهرسازی | برنامه ریزی شهری | طراحی شهری
منبع: جزوه مباحث عمومی شهرسازی ایران کیمیا فکر بزرگ
انتشار مطلب ” نظریه های ساخت شهر | ساخت ستاره ای شکل شهر ” ذکر منبع و دادن لینک بلامانع است.
دیدگاهتان را بنویسید