مقاله شهرسازی تبیین مفهوم توسعه مبتنی بر حمل و نقل عمومی و معیارهای تعیین مراکز آن – نمونه موردی خط ۱ متروی شیراز
چکیده:
در دو دهه اخیر، توسعه مبتنی بر حمل و نقل عمومی (TOD) به عنوان راهبردی برای تسکین پراکنده رویی موجود، توجه بسیاری را به خود جلب کرده است.
در مقاله حاضر، پس از بررسی نوشتگان موجود، مفهوم شهرِ منطقهای و الگوهای رابطه حمل و نقل عمومی و فرم شهری، توسعه مبتنی بر حمل و نقل عمومی به عنوان “راهبردی در چارچوب الگوی شهر انطباقی که با ایجاد تغییراتی در فرم و ساختار عملکردی شهر و منطقه از طریق ایجاد مراکز TOD، به افزایش کارایی شهر، حفظ منابع طبیعی و ایجاد کنترل در رشد شهری و منطقهای کمک میکند”، تعریف شده است. پس از تبیین و بررسی این تعریف، برای تعیین نقاط مناسب جهت تبدیل به مراکز TOD، دو شرط از تعریف ارائه شده استخراج شد:
۱) قابلیت بکارگیری در الگوی شهر انطباقی
۲) پتانسیل لازم برای ایفای نقش در تغییر یا تعدیل هدفمند ساختار عملکردی شهر و منطقه.
بر مبنای این دو شرط و با توجه به ویژگی شهرهای ایران، دو معیار: ۱) سطح توسعه یافتگی و ۲) موقعیت شهری، به عنوان معیارهای تشخیص ایستگاههای قابل تبدیل به مراکز TOD معرفی گشته و در همین چارچوب، ایستگاههای خط ۱ مترو شیراز در ارتباط با فرم شهر مورد تحلیل قرار گرفتند.
دیدگاهتان را بنویسید