مقاله شهرسازی رویکردی انسانی به شکل دهی فضای شهری
چکیده :
شکل دهی به فضاهای شهری متآثر از نگاه طراحان و برنامه ریزان به انسان و جهان است. پس از ارائه تفاوت در ویژگی های” شکل گیری” و” شکل دهی” فضاهای شهری این مقاله این نظریه را ارائه می دهد که طراحان شهری به شکل دهی و نه شکل گیری فضاهای شهری می پردازند. پس از تحلیل فرایند شکل دهی به فضاهای شهری و با مروری بر ادبیات طراحی شهری معاصر جهان دو رویکرد اصلی در طراحی شهری معاصر تشخیص داده می شود: رویکردی نخبه گرا و قطعیت نگر و رویکردی نو عملکردی. این مقاله با شناخت ویژگی ها و تحلیل هر یک از دو رویکرد به معرفی ویژگی های آنچه در این مقاله به عنوان رویکردی انسانی به شکل دهی فضاهای شهری، مبتنی بر نگرشی نو عملکردی است می پردازد. در قالب رویکرد انسانی به طراحی شهری که مبتنی بر شناخت انگیزش ها و نیاز های انسانی است دو نگره “انگیزش مبنا” و “فرهنگ مبنا” معرفی و ارائه می گردد.
مقاله با تاکید بر ویژگی های نگره انگیزش مبنا به طراحی شهری به عنوان بستر اصلی رویکرد انسانی به شکل دهی فضاهای شهری، اهمیت و نقش فرهنگ را در فرایند شکل گیری و شکل دهی فضاهای شهری نیز مورد تاکید قرار می دهد.
دیدگاهتان را بنویسید