مسکن و توسعه پایدار
مقوله توسعه پایدار Sustainable Development موضوعی است که در سال های اخیر و به دنبال بحران توسعه در ابعاد شهری و منطقه ای بطور جدی مطرح گردیده است. کارایی و پویایی سیاست های توسعه شهری در رأس اهداف سیاست های توسعه پایدار شهری قرار می گیرد. توجه به بازار و تقاضای مؤثر مسکن، ایجاد تعادل و هماهنگی بافتها و فضاهای حاصل از توسعه واحدهای مسکونی در کالبد و سیمای شهری ، توجه جدی به معیار های زیست محیطی و داشتن معیارهای هنجاری نظیر انعطاف در سیاست ها از جمله موضوعات مرتبط هستند.
در نگاه اول می توان گفت که عمده ترین عوامل و نیز تمهیدات مؤثر در تخریب و یا ارتقاء محیط زیست شهری به تصمیمات در سطح کلان مرتبط است. تغییرات اقلیم ناشی از سیاست گذاری های کلان صنعتی، سیستم های آب در مقیاس های منطقه ای، حفظ جنگل ها و مراتع، نوع سیستم های حمل و نقل عمومی و خصوصی، سیستم های جمع آوری دفع و بازیافت زباله سیاست های گسترش شهر با توجه به اراضی کشاورزی از آن جمله اند.
با این حال تأثیر سیاست های موردی مسکن و نیز پروژه های مسکونی بر محیط زیست شهری نیز قابل تأمل است. ارتباط ضوابط ساخت و ساز در اراضی باغات، حفظ و توسعه فضاهای سبز از آن جمله اند. تفاوت در ویژگی های زیست محیطی مناطق، نوع خاصی از سیاستهای مسکن را می طلبد.
تفاوت در سیاست های توسعه شهری که به تبع تنوع شرایط اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی وجود دارد، تنوع در سیاست های مسکن را نیز طلب می کند. هریک از شهرهای کویری، سرد، کوهستانی، اقلیم مرطوب، و نیز شهرهای متفاوت از نظر اندازه و نقش و عملکرد آنها سیاست های توسعه شهری خاص خود را مطرح می کند که به تبع آن سیاست های مسکن خاصی را نیز نیازمند هستند.
علاوه بر این ، بافت های مستقر در مناطق مختلف شهر (مرکزی و فرسوده، میانی، حاشیه ای و جدید) از ابعاد متنوعی در زمینه های هویت، زیر ساخت ها، فرهنگ، تراکم و زمین متفاوت هستند. بنابراین برای یک شهر نیز نمی توان یک سیاست مسکن را تدوین . اجرا کرد. سیاست های مرتبط با این موضوعات مذکور نظیر بهسازی و نوسازی، افزایش تراکم می باید در هماهنگی با یکدیگر باشد.
مباحث آموزشی شهرسازی | کارشناسی ارشد شهرسازی | برنامه ریزی شهری | طراحی شهری | مسکن
منبع: جزوه مباحث عمومی شهرسازی ایران کیمیا فکر بزرگ
انتشار مطلب ” مسکن و توسعه پایدار ” با ذکر منبع و دادن لینک بلامانع است.
دیدگاهتان را بنویسید